ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΣΤΗΘΟΥΣ

---

Πρόκειται για επιπλοκή που μπορεί να συμβεί μετά από μια επέμβαση αυξητικής στήθους. Η πιθανότερη αιτιολογία και την παθογέννεσή της υποδεικνύει ότι στον οργανισμό μετά την τοποθέτηση του ενθέματος ξεκινάει μια αντίδραση (ξένου σώματος) που καταλήγει στον σχηματισμό μιας κάψας που περιβάλλει το ένθεμα. Αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό. Όταν, όμως, η κάψα αυτή αρχίσει να γίνεται ρικνωτική έχουμε σχηματισμό κολλαγόνων ινιδίων και αντίδραση ινοβλαστών και ινομυοβλαστών με αποτέλεσμα η κάψα αυτή γίνεται σκληρή και μερικές φορές να προκαλεί πόνο.

Ορισμένοι παράγοντες όπως υποκλινική φλεγμονή, σχηματισμός biofilm (μικρόβια πάνω στην επιφάνεια στου ενθέματος), αιμορραγία κατά την διάρκεια του χειρουργείου, η θέση της τομής απ’ όπου εισάγεται το ένθεμα (ιδίως η περιθηλιαία τομή), η θέση της θήκης όπου τοποθετείται το ένθεμα, μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα ρικνωτικής κάψας αν και δεν υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει.

Υπάρχουν τέσσερα στάδια ρικνωτικής κάψας (Baker Scale):

GRADE I: Η ασθενής δεν νιώθει τίποτα, μόνο ο γιατρός με την ψηλάφηση καταλαβαίνει μια σκληρότητα στo στήθος.

GRADE II : Η ασθενής αισθάνεται το στήθος της σκληρό

GRADE III: Στήθος σκληρό που αρχίζει να αλλάζει σχήμα

GRADE IV: Αλλαγή σχήματος του στήθους και πόνος

TEXNIKH

Η λύση του προβλήματος επιτυγχάνεται με τις ακόλουθες διαδικασίες:

1) Χρησιμοποίηση παλιάς τομής, και αφαίρεση της παλιάς ουλής.

2) Αφαίρεση ενθεμάτων και ολική (en bloc) ή μερική αφαίρεση της κάψας (όταν αυτή είναι πολύ λεπτή).

3) Σύγκλιση με ράμματα της προηγούμενης θήκης.

4) Δημιουργία νέας θήκης κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ (neo-pectoral pocket) και τοποθέτηση του ενθέματος κατά προτίμηση σε διπλό επίπεδο (dual-plane technique). Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η κάψα ελαττώνεται πολύ εάν το ένθεμα μπει κάτω από τον μυ.

5) Χρήση νέων ενθεμάτων με νανο-επιφάνεια. Τα ενθέματα που είναι σχεδιασμένα με νανο-τεχνολογία μειώνουν σημαντικά το σχηματισμό ρυκνωτικής κάψας.

Είναι μια σπάνια επιπλοκή μετά την αυξητική στήθους. Οι ασθενείς χαρακτηριστικά παρουσιάζονται με δύο παράλληλες και καμπυλωτές πτυχές κατά μήκος του κάτω τμήματος του μαστού που σχηματίζονται από τον μαστό και το ένθεμα της σιλικόνης. Αυτό οφείλεται στην μετατόπιση του ενθέματος προς τα κάτω, όπου το ένθεμα γλυστράει κάτω από την προκαθορισμένη υπομάστιο πτυχή. Οι μαστοί που μπορούν να εμφανίσουν πιο εύκολα διπλή φούσκα είναι οι σωληνωτοί μαστοί, οι μικροί μαστοί όπου μπαίνει πολύ μεγάλο ένθεμα, οι μαστοί που έχουν μικρή απόσταση από την θηλή έως την υπομάστιο πτυχή,δηλαδή μαστοί που έχουν πολύ υψηλή υπομάστιο πτυχή. Η επιπλοκή αυτή μπορεί να διορθωθεί με διάφορους τρόπους. Ο πιο συχνός τρόπος είναι το ράψιμο της κάψας των μαστών (capsulorraphy), ώστε το ένθεμα να καθίσει πάλι κανονικά.

TEXNIKH

Η λύση του προβλήματος επιτυγχάνεται με τις ακόλουθες διαδικασίες:

1) Χρησιμοποίηση παλιάς τομής και αφαίρεση της ουλής.

3) Αφαίρεση ενθέματος.

4) Χρησιμοποίηση ενός πιο μικρού ενθέματος και τοποθέτησή του σε διπλό επίπεδο (dual-plane technique). Εάν το ένθεμα είχε τοποθετηθεί κάτω από το μυ, δημιουργούμε μια νέα θήκη μεταξύ του μείζονα θωρακικού μυ και της πρόσθιας κάψας (neo-pectoral-pocket). Στη συνέχεια κλείνουμε με ράμματα την παλαιά θήκη και τοποθετούμε το ένθεμα στην καινούργια θήκη.

5) Συρραφή του κάτω μέρους της κάψας (capsular flap) με μόνιμα εσωτερικά ράμματα και περιορισμός του χώρου που είχε σχηματιστεί. Αν κριθεί αναγκαίο, περαιτέρω ενδυνάμωση της υπομάστιου πτυχής με βιολογικό πλέγμα (Galaflex Mesh).

Σε αυτή τη χειρουργική επιπλοκή, οι εσωτερικοί πόλοι των μαστών διασχίζουν τη μέση γραμμή. Τα ενθέματα φαίνεται να συγχωνεύονται, χωρίς να υπάρχει χώρος μεταξύ τους. Παρόλο που το πρόβλημα είναι κυρίως αισθητικό, μπορεί να προκαλέσει δυσφορία ή πόνο στους μαστούς.

Μετά από χειρουργική επέμβαση αυξητικής στήθους, ιδίως όταν χρησιμοποιούνται πολύ μεγάλα ενθέματα (διάμετρος βάσης του ενθέματος μεγαλύτερη από αυτή που επιτρέπει η διάματρος του θώρακα), ή και αν ο χειρουργός είχε παραβιάσει τους συνδετικούς ιστούς του εσωτερικού πόλου του στήθους, τα ενθέματα μπορούν να μετατοπιστούν προς τη μέση γραμμή και να παρασύρουν το στήθος προς το κέντρο.

ΤΕΧΝΙΚΗ

Η λύση του προβλήματος επιτυγχάνεται με τις ακόλουθες διαδικασίες:

1) Χρησιμοποίηση παλιάς τομής και αφαίρεση της ουλής.

2) Αφαίρεση ενθεμάτων.

3) Επισκευή της θήκης με συρραφή της κάψας.  Συρραφή του έσω μέρους της κάψας με μόνιμα εσωτερικά ράμματα και περιορισμός του χώρου που είχε σχηματιστεί. Αν κριθεί αναγκαίο, περαιτέρω ενδυνάμωση της μέσης γραμμής με βιολογικό πλέγμα (Galaflex Mesh). Μόνιμα εσωτερικά ράμματα θα σας βοηθήσουν να κρατήσετε το στήθος και τα εμφυτεύματα στη σωστή θέση.

4) Επανατοποθέτηση ή αντικατάσταση των ενθεμάτων, ενδεχομένως με ενθέματα μικρότερου μεγέθους.

Πρόκειται για μετατόπιση του ενθέματος προς τον άνω πόλο, όταν ο χειρουργός έχει δημιουργήσει μια πιο μεγάλη θήκη από τη διάμετρο βάσης του ενθέματος.

TEXNIKH

Η λύση του προβλήματος επιτυγχάνεται με τις ακόλουθες διαδικασίες:

1) Σχεδιασμός και επαναπροσδιορισμός της σωστής θέσης του ενθέματος.

2) Αφαίρεση ενθεμάτων (συχνά δε χρειάζεται να αλλάξει το ένθεμα).

4) Δημιουργία θήκης προς τα κάτω αν χρειάζεται και σύγκλιση με ράμματα της υπάρχουσας θήκης έτσι ώστε να μειωθεί το μέγεθός της προς τα άνω.

5) Επανατοποθέτηση των ενθεμάτων.

Σε περίπτωση που τα ένθεματα είναι πολύ μεγάλα, γίνεται αλλαγή σε πιο μικρά ενθέματα και τοποθέτησή τους σε διπλό επίπεδο (dual-plane technique). Εάν το ένθεμα είχε τοποθετηθεί κάτω από το μυ, δημιουργούμε μια νέα θήκη μεταξύ του μείζονα θωρακικού μυ και της πρόσθιας κάψας (neo-pectoral-pocket). Στη συνέχεια κλείνουμε με ράμματα την παλαιά θήκη και τοποθετούμε το ένθεμα στην καινούργια θήκη.